notariat
instytucja mająca na celu zapewnienie bezpieczeństwa obrotu prawnego i jego zgodności z obowiązującym prawem;
[łac.],
notariat
Encyklopedia PWN
notariat wywodzi się ze średniow. kancelarii sądowych, prowadzących m.in. księgi i sporządzających akta dotyczące nieruchomości; ustawodawstwo napoleońskie określiło nowoczesne zasady notariatu, wspólne dla nieruchomości ziemskich i miejskich (1803); stały się one podstawą organizacji notariatu w wielu państwach, m.in. w Księstwie Warsz., następnie w Królestwie Pol.; w II RP rozporządzenie prezydenta z 1933 określiło zasady działania notariatu; ograniczenie wolnego notariatu wprowadził dekret z 1946, a ustawą z 1952 został upaństwowiony; do 1991 notariat był organem państw., a notariusze byli zatrudniani w państw. biurach notarialnych, które 1964–91 prowadziły też księgi wieczyste; ustawa Prawo o notariacie z 1991 określiła ustrój notariatu
