niwacja
 
Encyklopedia PWN
niwacja
[łac. nix, nivis ‘śnieg’],
proces niszczenia podłoża przez wielokrotnie topniejący i zamarzający śnieg, który nie przekształcił się jeszcze w lód;
zachodzi w wysokich górach w pobliżu granicy wiecznego śniegu oraz w krajach polarnych na obszarach pozbawionych lodowców; prowadzi do spłaszczenia i podcięcia zboczy oraz tworzenia się drobnych zagłębień terenu, zw. nieckami (niszami) niwalnymi; na stokach o dużym spadku nagromadzony śnieg osuwa się w postaci lawin, które erodują podłoże.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia