niezatapialność statku

niezatapialność statku,

zdolność utrzymywania się statku na wodzie (przy zachowaniu stateczności) po przebiciu poszycia i napłynięciu wody do wnętrza kadłuba;

uzyskuje się ją przez podział kadłuba na przedziały wodoszczelne za pomocą grodzi i pokładów wodoszczelnych oraz stosowanie urządzeń do wyrównywania przechyłu przez umyślne zalewanie pomieszczeń; obowiązek zapewnienia niezatapialności statków pasażerskich wprowadziła 1929 międzynar. konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu; od 2002 ten wymóg konwencji dotyczy też statków towarowych o dł. 80 m i większej; niezatapialność łodzi i jachtów zapewnia stosowanie komór wypornościowych lub użycie do budowy materiałów wypornościowych.