neutralność trwała, neutralność w czasie pokoju, zw. dawniej neutralnością wieczystą,
wg prawa międzynarodowego sytuacja prawna i polityczna państwa, które dobrowolnie zobowiązuje się nie brać udziału w wojnie między innymi państwami i nie zaciągać zobowiązań militarnych, np. nie przystępować do bloków polityczno-militarnych (nie dotyczy to przynależności do międzynarodowych organizacji pokojowych, jak np. ONZ) ani też udostępniać swojego terytorium do zakładania baz wojskowych;
neutralność trwała
Encyklopedia PWN
neutralność trwała nie pozbawia państwa prawa do obrony przeciwko obcej agresji; warunkiem skuteczności neutralności trwałej jest międzynar. uznanie jej przez obce państwa; państwo trwale nautralne jest zobowiązane także do powstrzymania się w czasie pokoju od wszelkich kroków, które mogą w konsekwencji doprowadzić je do wciągnięcia w konflikt wojenny; państwami trwale neutralnymi są obecnie: Szwajcaria (od 1815), której status został zagwarantowany na kongresie wiedeńskim, a potwierdzony w traktacie wersalskim z 1919 i deklaracji Ligi Narodów z 1920, oraz Austria (od 1955) — na podstawie ustawy konstytucyjnej o wieczystej neutralności uchwalonej przez parlament.
