neuroendokrynologia
 
Encyklopedia PWN
neuroendokrynologia
[gr. neúron ‘nerw’, éndon ‘wewnątrz’, krínō ‘oddzielam’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dział medycyny klinicznej i doświadczalnej, nauka o wzajemnym oddziaływaniu układu nerwowego i układu wydzielania dokrewnego w ustroju ludzkim i zwierzęcym;
zajmuje się powiązaniami anatomicznymi, biochem. i czynnościowymi (neurohumoralna korelacja) między tymi układami; przedmiotem badań neuroendokrynologii są m.in. neurohormony, substancje biol. czynne wytwarzane w wyspecjalizowanych ośrodkach mózgu (w podwzgórzu), regulujące wydzielanie hormonów przysadki, zarówno w warunkach fizjol., jak też w sytuacjach stresowych i w przebiegu zmian chorobowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia