neoslawizm
kierunek ideowy wśród Słowian;
[gr.-łac.],
neoslawizm
Encyklopedia PWN
odrodził się (panslawizm) na pocz. XX w. z inicjatywy polityków czeskich (gł. K. Kramářa), popierany w Rosji m.in. przez W. Bobrinskiego, a w Polsce przez R. Dmowskiego; miał na celu skupienie narodów słow. pod egidą Rosji (hasła: solidarność, równość) i uzyskanie ich poparcia dla jej antyniem. polityki; w obliczu zbliżającej się I wojny świat. manifestacją n. były zjazdy słow. (m.in. 1908 w Pradze, 1910 w Sofii — bez udziału Polaków), których podstawowym rezultatem było zwrócenie uwagi na niebezpieczeństwo pangermanizmu. Rząd ros. aprobował jego gł. cele, ale uchylał się przed oficjalnym firmowaniem n., który był podtrzymywany po 1917 przez niektóre środowiska białej emigracji ros.; po wybuchu wojny niem.-sowieckiej 1941 n.przywrócony przez Stalina (Kom. Wszechsłowiański), utrzymany do 1947/48.
