neorealizm
 
Encyklopedia PWN
neorealizm
[gr.-łac.],
lit.
Kierunek w powojennej prozie wł. (1945–55), nawiązujący do weryzmu i polemiczny wobec dekadentyzmu i formalizmu; jego przedstawiciele posługiwali się kroniką, dokumentem, językiem uproszczonym, programowo antylit. z elementami dialektalnymi; podejmowali tematykę II wojny światowej, wł. ruchu oporu, strajków robotniczych, problematykę społ. zacofanego południa kraju, głosili konieczność społ. i polit. zaangażowania twórcy; z n. były związane m.in. utwory takich pisarzy, jak: P.P. Pasolini, E. Vittorini, V. Pratolini, F. Jovine (Ziemie Sacramento 1950), C. Levi, G. Berto.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia