modalizm

modalizm

[łac.],

muz. struktura muz. (pojmowana zwykle jako następstwo dźwięków), charakterystyczna dla systemu modalnego, panującego gł. w starożytności i średniowieczu, operującego skalami różnymi od skal (trybów) systemu dur-moll, np. pentatoniką, tzw. skalami modalnymi (zw. też kośc.), później skalą 12-dźwiękową;

m. pojawiały się także w muzyce XIX i XX w. (np. u kompozytorów szkół nar., u C. Debussy’ego, O. Messiaena, K. Szymanowskiego), najczęściej jako wyraz nawiązania do chorału gregoriańskiego lub muzyki ludowej.