młodogramatycy

młodogramatycy,

szkoła językoznawcza powstała w 2. poł. lat 70. XIX w. w Lipsku.

Młodogramatycy wypracowali nauk. podstawy metody hist.-porównawczej w językoznawstwie; sformułowali pojęcie tzw. prawa językowego. Główne zarzuty stawiane młodogramatykom: brak ujęć całościowych, systemowych, „atomizowanie” języka oraz psychologizm, wyrażający się w przypisywaniu realnego bytu wyłącznie językowi jednostek, czyli w zaprzeczaniu istnienia społ. normy językowej. Do pierwszych krytyków młodogramatyków należeli m.in.: J. Baudouin de Courtenay, M. Kruszewski, O. Jespersen. Ważniejsze prace: A. Leskien Die Lautgesetze kennen keine Ausnahme (1876), F.K. Brugmann, H. Osthoff Morphologische Untersuchungen (1878), H. Paul Prinzipien der Sprachgeschichte (1880).