ministrowie w dawnej Rzeczypospolitej
 
Encyklopedia PWN
ministrowie w dawnej Rzeczypospolitej,
najwyżsi urzędnicy administracji centralnej;
od połowy XIV w.: marszałek koronny i marszałek nadworny, kanclerz, podkanclerzy, podskarbi wielki (od XVI w. urzędy senatorskie), od 2. połowy XVI w. także hetman wielki i hetman polny; 1569 skład podwojony przez identycznych urzędników w Wielkim Księstwie Litewskim.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia