mierzanowicka kultura

mierzanowicka kultura,

archeol. kultura wczesnej epoki brązu (2300–1600 p.n.e.), z terenów północnego przedpola Karpat, od północnych Moraw aż po Wyż. Wołyńską włącznie, z najdłużej rozwijającymi się centrami osadniczymi na terenie Małopolski;

oprócz dużych, czasami ufortyfikowanych osiedli, osady krótkotrwałe i obozowiska; znane są także warsztaty obróbki krzemienia; groby szkieletowe, płaskie — zmarłych, w pozycji skurczonej lub wyprostowanej, chowano w drewnianych trumnach albo matach; użytkowano kopalnie krzemienia; w gospodarce dominowała hodowla zwierząt; ceramika: amfory, kubki, dzbany często zdobione odciskami sznura; nieliczne są wyroby miedziane lub brązowe (zausznice w kształcie liścia wierzbowego); często występują wyroby krzemienne (siekiery, sierpy, groty) i kościane (szydła, igły, szpile, paciorki); nazwa od cmentarzyska w Mierzanowicach (woj. świętokrzyskie).