miecznik

miecznik,

w dawnej Polsce urzędnik dworski zawiadujący zbrojownią panującego i noszący przed nim miecz;

od XIV w. urząd tytularny (miecznik wielki koronny, od XVI w. także miecznik wielki litewski); także urzędnik ziemski w poszczególnych województwach, ziemiach i powiatach.