miecznik
 
Encyklopedia PWN
miecznik,
w dawnej Polsce urzędnik dworski zawiadujący zbrojownią panującego i noszący przed nim miecz;
od XIV w. urząd tytularny (miecznik wielki koronny, od XVI w. także miecznik wielki litewski); także urzędnik ziemski w poszczególnych województwach, ziemiach i powiatach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia