miecz

miecz, płetwa mieczowa,

żegl. ruchomy element (z reguły wzdłużny do osi kadłuba) służący do regulowania powierzchni oporu bocznego statku żaglowego, gł. w celu przeciwdziałania dryfowi;

m. może być w razie potrzeby chowany we wnętrzu kadłuba (zwykle w szczelnej skrzyni mieczowej) lub podnoszony przy burcie. Współcześnie m. wewnętrzne (umieszczone na ogół centralnie) stosuje się na jachtach pływających po płytkich wodach (jacht); występują także na jachtach pełnomor. z wewn. balastem i jachtach balastowo-mieczowych; m. wykonuje się z metalu (m. ciężkie), drewna lub laminatu. Prymitywne m. stosowano od czasu wynalezienia żagla; forma m. stosowanych we współcz. jachtach została oprac. w Ameryce Północnej w XVIII w.