miecz

miecz,

wojsk. broń biała o prostej obosiecznej głowni i prostej rękojeści oraz krzyżowym jelcu;

używany jako broń bojowa od epoki brązu do XVI w., a jako ceremonialna do XVIII w.; w średniowieczu stanowił gł. broń jazdy rycerskiej; w piechocie w XVI w. używano ciężkich i długich m. dwuręcznych.