merynos polski
 
Encyklopedia PWN
merynos polski,
rasa owiec typu wełnisto-mięsnego, pochodząca od hodowanych w Polsce w okresie międzywojennym merynoprekosów;
masa ciała maciorki ok. 70 kg, tryka — ok. 100 kg; runo zamknięte, wełna jednolita, cienka, rocznie 4–6 kg od maciorki, 6–9 kg od tryka; istnieje możliwość uzyskania potomstwa w różnych porach roku; jagnięta przydatne do intensywnego tuczu, w wieku 4 mies. osiągają masę 35 kg; merynosy polskie stanowią ok. 40% krajowego pogłowia owiec.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia