marmur
skała metamorficzna powstała w wyniku przeobrażenia wapieni lub dolomitów.
[łac. < gr.],
marmur
Encyklopedia PWN
Składa się gł. (do 90%) z kalcytu, rzadziej z minerału dolomitu; może zawierać piroksen, granat, plagioklaz, kwarc i in.; barwa biała, szara, różowa, zielonkawa, czarna — zależy od rodzaju i ilości domieszek. Słynne złoża m. znajdują się we Włoszech (Carrara), Grecji (Pentelikon, wyspa Paros), Kanadzie, Rosji, USA, północnej Afryce; w Polsce m. występuje na Dolnym Śląsku, np. w okolicach Kłodzka i Głuchołazów (m.in. złoże w Sławniowicach eksploatowane od ok. 600 lat). Potocznie, zwłaszcza w kamieniarstwie, m. nazywa się też zbite, skrytokrystal. wapienie dające się polerować, np. wapienie kieleckie i chęcińskie znajdujące się w G. Świętokrzyskich. M. i podobne do nich wapienie stanowią materiał budowlany, dekoracyjny, rzeźbiarski, są także surowcami przemysłu chem., szklarskiego i in.
