malkontenci

malkontenci, niezadowoleni,

pot. pejoratywne określenie środowisk opozycyjnych w stosunku do dworu król., używane XVII–XVIII w.;

termin szczególnie popularny w okresie panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego 1669–73; ukształtowana wówczas opozycja wywodziła się z dawnego ugrupowania związanego z dworem fr. — z prymasem M. Prażmowskim i hetmanem J. Sobieskim na czele; m., nie mogąc pogodzić się z wyborem Wiśniowieckiego, dążyli do detronizacji nowego króla; przeciwko m. występowała większość szlachty, której tron zawdzięczał Wiśniowiecki; w walce z dworem m. uciekali się do zrywania sejmów (1669, 1670 i 1672), co prowadziło do osłabienia państwa w obliczu konfliktu z Turcją, a w rezultacie do utraty Kamieńca Podolskiego oraz podpisania bardzo niekorzystnego dla Rzeczypospolitej traktatu buczackiego 1672; w obronie króla szlachta zawiązała konfederację gołąbską, domagając się sądu nad m. i pozbawienia ich urzędów; w obronie zagrożonej opozycji wojsko zawiązało konfederację szczebrzeszyńską; utrata Podola i części Ukrainy na rzecz Turcji otrzeźwiła zwaśnione strony i 1673 doszło do pojednania. Niezadowoleni z życia, mający negatywny stosunek do wszystkiego.