magister officiorum
 
Encyklopedia PWN
magister officiorum
[łac.],
w czasach późnego cesarstwa rzymskiego kontroler biur (officia) administracji centralnej;
po raz pierwszy poświadczony za Licyniusza; początkowo dość skromny rangą, w 2. połowie IV w. najważniejszy urzędnik w państwie kontrolujący całość administracji państwowej, centralnej i prefektur, czuwający nad bezpieczeństwem cesarza i kontrolujący dostęp do jego osoby (jako przyjmujący obce poselstwa pełnił funkcję szefa dyplomacji); w VI w. stracił kontrolę nad biurokracją prefektur; w VII w. jego kompetencje przeszły na kilku urzędników.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia