magister militiae
za czasów późnego cesarstwa dowódcy elitarnych oddziałów comitatenses;
[łac., ‘dowódca wojska’],
magister militiae
Encyklopedia PWN
początkowo dwaj: magister pedium (dowódca piechoty) i magister equitum (dowódca jazdy); w przypadku współrządów każdy cesarz posiadał własnych magistri militiae; w 2. połowie IV w. pojawił się magister utriusque militiae (dowódca jazdy i piechoty) — dowódca całości wojsk manewrowych, na Zachodzie praktycznie sprawujący władzę (Stylichon, Aecjusz, Rycymer); na Wschodzie na początku V w. byli dwaj magistri praesentales oraz magistri militiae poszczególnych prefektur; zanikli w VII w., po reorganizacji armii przez Herakliusza I.
