łupki krystaliczne, łupki metamorficzne,
skały metamorficzne powstałe w warunkach metamorfizmu regionalnego, rzadziej kontaktowego, skał magmowych (ortołupki) lub osadowych (parałupki), a także diaftorezy gnejsów, amfibolitów i in. skał metamorficznych;
łupki krystaliczne
Encyklopedia PWN
odznaczają się doskonałą płaskorównoległą podzielnością (łupkowatość) na cienkie płytki grub. 1–10 mm, spowodowaną foliacją i kliważem.; w zależności od rodzaju dominującego minerału wśród ł.k. rozróżnia się np. łupki kwarcowe, łyszczykowe, grafitowe, chlorytowe, talkowe, epidotowe, amfibolowe. Ł.k. należą do najbardziej rozpowszechnionych skał w kontynent. skorupie ziemskiej; w Polsce występują w Sudetach, Karpatach i zapadlisku przedkarpackim oraz w głębokim podłożu w północno-wschodniej części kraju; niektóre są stosowane w gospodarce, np. łupki kwarcowe jako materiał ogniotrwały, łupki talkowe m.in. jako materiał izolacyjny i kwasoodporny.
