łuk

łuk,

muz.:

1) najwcześniejsza forma instrumentu strunowego, wywodząca się z łuku łow.; łuk był trzymany jednym końcem w zębach (jama ustna służyła jako rezonator), struna-cięciwa była szarpana palcami; później dodano rezonator (np. pęcherz zwierzęcy, tykwa); stosowano też pocieranie i uderzanie struny;

2) element współcz. notacji muz., → ligatura.