łowcy głów
 
Encyklopedia PWN
łowcy głów,
ludy praktykujące kultowy zwyczaj ucinania, pomniejszania i przechowywania głów ludzkich;
były to trofea wojenne zdobyte na pokonanych wrogach; zwyczaj ten występował u wielu ludów, gł. Azji Południowej (stan Asam w Indiach, Birma, Indonezja, Filipiny), Nowej Gwinei i niektórych wysp Melanezji, Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej (Andy, dorzecze Amazonki, Antyle); polowanie na głowy łączyło się ze zwyczajami pogrzebowymi, z antropofagią, przede wszystkim zaś z wiarą w magiczne właściwości głowy ludzkiej i chęcią wykorzystania tych właściwości dla dobra rodu lub plemienia; często (podobnie jak polowanie na skalpy u Indian Ameryki Północnej) było świadectwem odwagi i męstwa; wiara w magiczne właściwości głowy stała się bodźcem do wytwarzania masek.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia