lekarz rodzinny,
specjalista medycyny rodzinnej, wywodzącej się z medycyny ogólnej, uprawianej od stuleci przez lekarzy eur. i amerykańskich ;
lekarz rodzinny
Encyklopedia PWN
rodzaj działalności lekarskiej, która łączy w sobie profilaktykę, wczesne wykrywanie chorób, leczenie w gabinecie, ambulatorium bądź domu pacjenta, z wykorzystaniem diagnostyki i konsultacji specjalistycznej oraz hospitalizacji; zajmuje się też rehabilitacją, opieką geriatryczną i terminalną; lekarz rodzinny obejmuje swą działalnością populację 1500–2500 osób bez ograniczeń wiekowych; istotą jest znajomość stanu zdrowia, środowiska bytowania i pracy swych podopiecznych oraz specyficzne przygotowanie zaw. pozwalające na holistyczne traktowanie swych podopiecznych w ich środowisku, a także swobodne poruszanie się po różnych dziedzinach medycyny i systemie ochrony zdrowia; w latach 90. XX w. nastąpił w Polsce dynamiczny rozwój medycyny rodzinnej.
