ledung
 
Encyklopedia PWN
ledung
[staronordyckie leiđgangr < leiđ ‘droga’],
system organizacji floty wojennej we wczesnośredniow. Skandynawii;
powstał w czasach przedchrześc.; tereny nadmor. były podzielone na jednostki, zw. hundare w Szwecji, skipreder w Norwegii i skiben w Danii; wolni mieszkańcy (bonde) każdej z nich mieli obowiązek wystawić załogę okrętu (ok. 24 osoby) pod dowództwem sternika (styresman, funkcja dziedziczna), uzbroić ją (miecz, włócznia, łuk, żelazny hełm) i zaprowiantować na czas wyprawy wojennej (16–18 tygodni); flotę zwoływał późną wiosną władca, który był jej nacz. dowódcą; XII–XIII w. zaczęto odchodzić od systemu l., zastępując powszechną służbę na morzu corocznym podatkiem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia