kyjatycka kultura

kyjatycka kultura,

archeol. kultura późnej epoki brązu (1100–800 p.n.e.) zajmująca górskie i wyżynne tereny obecnych północnych Węgier i środkowej Słowacji;

nazwa od m. Kyjatice, w którym odkryto typowe dla tej kultury duże cmentarzysko ciałopalne popielnicowe z pochówkami składanymi w kamiennych skrzyniach; powstała na bazie wcześniejszego osadnictwa kultury pilińskiej pod wpływem impulsów (i infiltracji ludnościowej) kultury Gáva i kultury łużyckiej; ludność k.k. zakładała wysoko położone (nawet ok. 1000 m n.p.m.) osiedla obronne, gł. o charakterze refugialnym, z kamienno-ziemno-drewnianymi wałami; zamieszkiwała także osiedla otwarte i jaskinie; podstawą gospodarki było pasterstwo górskie; u schyłku epoki brązu (X–IX w. p.n.e.) pod wpływem penetracji tzw. kimmeryjskich i protoscytyjskich grup ludności koczowniczej ze stepów wschodnioeur. rozwój k.k. uległ zahamowaniu.