kriotron
elektron. element przełączający, w którego działaniu wykorzystuje się zjawisko nadprzewodnictwa;
[gr.],
kriotron
Encyklopedia PWN
składa się z izolowanych od siebie obwodów: wejściowego, wykonanego z przewodnika lub nadprzewodnika (np. ołowiu), oraz wyjściowego — z nadprzewodnika (np. cyny); pole magnet. prądu elektr. w obwodzie wejściowym może zmieniać stan przewodzenia w obwodzie wyjściowym; jest stosowany do bardzo szybkiego przełączania prądów (do 10 ns) w układach pamięci komputera; pierwszy k. został zbud. 1956 przez D.A. Bucka.
