Kreatynina

Kreatynina Bezwodnik kreatyny jest wydalany przez nerki. Występuje w surowicy krwi oraz w moczu. Jest związkiem azotowym i stanowi produkt przemian w mięśniach szkieletowych. Stężenie kreatyniny zależne jest od wielkości jej produkcji oraz od ilości wydalanych przez nerki. W chorobach nerek (niewydolność), prowadzących do upośledzenia ich funkcji, dochodzi do nadmiernego gromadzenia kreatyniny w osoczu. Kreatynina jest więc markerem niewydolności nerek, utraty przez nie funkcji filtracyjnej. Wzrost stężenia kreatyniny świadczy o zaawansowanej niewydolności nerek.

Kiedy wykonujemy?

1. Podstawowe badanie służące do oceny funkcji wydalniczej nerek.

2. Podejrzenie uszkodzenia nerek w wyniku działania toksyn/leków.

3. Występowanie chorób, które mogą wpływać na czynność wydalniczą nerek (np. wstrząsu, niewydolności serca, marskości wątroby).

4. Monitorowanie leczenia nerkozastępczego (dializoterapii) po przeszczepie nerki.

Materiał do badania: surowica.

Przygotowanie do badania: na czczo (co najmniej 8 godzin).

Przebieg badania: jednorazowe pobranie krwi z żyły łokciowej.

Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień.

Norma: 0,6-1,3 mg/dl.

Uwagi: Na stężenie kreatyniny w osoczu wpływa również wiek oraz masa mięśniowa (im większa masa mięśni, tym wyższe stężenie kreatyniny; u osób wyniszczonych stężenie kreatyniny jest obniżone). Wzrost stężenia kreatyniny obserwowany jest dopiero przy zmniejszeniu przesączania kłębuszkowego o ponad 50%.

Aktualizacja: 2017-01-10