kosynier,
żołnierz piechoty uzbrojony w kosę osadzoną pionowo (na sztorc) na drzewcu;
kosynier
Encyklopedia PWN
nazwa wywodzi się z czasów powstania kościuszkowskiego 1794, kiedy z powodu braku broni palnej niektóre oddziały uzbrojono całkowicie (bataliony grenadierów) lub częściowo w kosy; kosynierami nazywano również uzbrojonych w kosy powstańców 1830–31, 1848 i 1863–64.