kostnienie

kostnienie,

rozwój kości w trakcie rozwoju osobniczego;

zachodzi w wyniku skomplikowanych przekształceń na podłożu mezenchymatycznym (błoniastym) lub chrzęstnym. Kostnienie na podłożu mezenchymatycznym wiąże się z tworzeniem kości płaskich i można je podzielić na kilka etapów: 1) pojawienie się w obrębie mezenchymy naczyń włosowatych; 2) podziały i różnicowanie się komórek mezenchymy w komórki kościotwórcze — osteoblasty; 3) synteza, wydzielanie i mineralizacja substancji pozakomórkowej przez osteoblasty; 4) zamurowanie się osteoblastów w jamce kostnej i przekształcenie się ich w osteocyty; 5) utworzenie beleczek kostnych; 6) pogrubienie beleczek kostnych; 7) utworzenie płytki kostnej złożonej z warstwy zewn. zbud. z tkanki kostnej zbitej oraz części wewn. zbud. z tkanki kostnej gąbczastej. Kostnienie na podłożu chrzęstnym rozpoczyna się od pojawienia się w obrębie tkanki chrzęstnej szklistej tzw. pierwotnego punktu kostnienia; do miejsca tego wnikają naczynia krwionośne zawierające komórki osteogenne; komórki osteogenne dzielą się, a część z nich przekształca się w komórki kościotwórcze, które na zmineralizowanej tkance chrzęstnej odkładają kość; powstają pierwotne beleczki kostne, które następnie zostają zresorbowane przez komórki kościogubne — osteoklasty, dzięki temu powstaje jama szpikowa; kolejnym etapem kostnienia na podłożu chrzęstnym jest tworzenie się wtórnych punktów kostnienia w nasadach kości i powstanie w nich kości gąbczastej. U człowieka kostnienie rozpoczyna się ok. 8. tygodnia rozwoju zarodkowego i trwa mniej więcej do 25. roku życia.