kosa,
ręczne narzędzie rolnicze do koszenia roślin źdźbłowych;
kosa
Encyklopedia PWN
składa się z zakrzywionej stalowej klingi, osadzonej pod kątem na drewnianym kosisku, do którego może być przymocowany pałąk lub grabie zgarniające pokosy; kosę używano w Europie od XII w., a w XVI w. zaczęła wypierać dominujący przy zbiorze zbóż sierp; na ziemiach polskich upowszechniła się w XIV w. — służyła głównie do ścinania trawy; do sprzętu zbóż kosę zaczęto używać w końcu XVIII w., a jej pełne upowszechnienie jako narzędzia żniwnego nastąpiło w 2. połowie XIX w.; kosy z ostrzem osadzonym na drzewcu sztorcem były używane jako broń sieczna (kosynierzy).
