konwersja
ekon. zamiana obligacji pożyczkowych lub długów na nowe z równoczesną zmianą dotychczasowych warunków spłaty zadłużenia.
[łac. conversio ‘odwrócenie’],
konwersja
Encyklopedia PWN
Na ogół konwersja przewiduje przedłużenie okresu spłat i obniżenie oprocentowania; może być dobrowolna lub przymusowa; z reguły jest dokonywana kosztem interesów wierzyciela na rzecz dłużnika; może dotyczyć zarówno indywidualnych pożyczkobiorców, jak i przedsiębiorstw czy państwa. Może być dokonana w formie zmiany waluty długu czy też zamiany jednych papierów wartościowych na inne; przy konwersji walutowej występuje ryzyko kursowe i walutowe, zwane ryzykiem konwersji, polegające na możliwości poniesienia strat, wynikających z wahań kursu waluty czy notowań giełdowych. W Polsce w okresie międzywojennym, konwersją 1924 objęto pożyczki emitowane w markach polskich oraz przedwojenne w koronach austriackich; 1936 rząd rozpoczął konwersję swych zagranicznych i wewnętrznych zobowiązań pożyczkowych — w obu wypadkach obniżono oprocentowanie i przedłużono okres spłaty; w okresie wielkiego kryzysu gospodarczego 1929–35, wobec niezwykle trudnej sytuacji rolników, rząd 1933 podjął akcję zmierzającą do skonwertowania części długów rolniczych na warunkach korzystniejszych dla wsi, co spowodowało częściowe oddłużenie rolnictwa. W PRL 1953 dokonano konwersji Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju (PPOK), wypuszczonej 1946, na Pożyczkę Rozwoju Sił Polski; operacja miała charakter przymusowy, a obligacje wymieniano w relacji niekorzystnej dla posiadaczy PPOK.
