konkordat
umowa międzynarodowa zawierana między państwem a Kościołem rzymskokatolickim, regulująca sytuację prawną Kościoła w danym państwie.
[łac. concordia ‘zgoda’],
konkordat
Encyklopedia PWN
Pierwszym konkordatem w ścisłym tego słowa znaczeniu był konkordat wormacki zawarty z ces. niemieckim 1122; do bardziej znanych nowoż. należą: konkordat Napoleona z Piusem VII, zawarty 1801, konkordat bawarski z 1817, pruski z 1821, hiszp. z 1851 i austr. z 1855, w którym Kościół uzyskał najszersze przywileje; w konkordacie z Włochami 1929, Niemcami 1933 i Hiszpanią 1953 Kościół katol. akceptował świeckość państwa, zastrzegając tylko swobodę kultu; Polska zawierała konkordaty 1519, 1525, 1736; po I wojnie świat. konkordat został zawarty 1925; po II wojnie świat. konkordat został zerwany przez pol. władze komunist. 1945; nowy konkordat został podpisany przez rząd pol. 1993, ratyfikowany przez sejm 1998.
