koncerz
 
Encyklopedia PWN
koncerz
[czes. < tur.],
broń biała, sieczna (czasem obosieczna), o długiej (1,2–1,6 m), prostej głowni, przeznaczona wyłącznie do kłucia;
pojawiła się na Wschodzie i w Europie w XV w., była używana przez ciężką jazdę; w Polsce do połowy XVIII w. broń jazdy pol., zwłaszcza husarii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia