kodyfikacja prawa międzynarodowego
 
Encyklopedia PWN
kodyfikacja prawa międzynarodowego,
formułowanie w sposób bardziej ścisły i systematyzowanie norm prawa międzynar. w sprawach, w których istnieje już znaczna praktyka państw (precedens) i opinie naukowe.
Oficjalne kodyfikacje rozpoczęły się na konferencjach haskich 1899 i 1907. Karta Narodów Zjednoczonych w art. 13 nałożyła na Zgromadzenie Ogólne obowiązek „popierania stopniowego rozwoju prawa międzynarodowego i jego kodyfikacji”; 1947 na II sesji Zgromadzenie Ogólnego powołano specjalny organ pomocniczy — Komisję Prawa Międzynar.; prace Komisji doprowadziły do przyjęcia wielu konwencji o charakterze kodyfikacyjnym: prawo morza (4 konwencje genewskie 1958), o stosunkach dyplomatycznych (Wiedeń 1961), o stosunkach konsularnych (Wiedeń 1963), prawo traktatów (Wiedeń 1969, 1986), prawo o misjach specjalnych (Nowy Jork 1969); o przestępstwach przeciwko dyplomatom (Nowy Jork 1973), o sukcesji państw (Wiedeń 1978 i 1983), o nieżegl. wykorzystaniu międzynar. cieków wodnych (Nowy Jork 1997), statut Międzynar. Trybunału Karnego (Rzym 1998). Działalność kodyfikacyjną prowadzą też organizacje wyspecjalizowane ONZ, zwłaszcza Międzynar. Organizacja Pracy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia