kleszcze

kleszcze,

grupa roztoczy z podrzędu Parasitiformes skupiająca k. twarde (Ixodidae) i k. miękkie, czyli obrzeżki; kosmopolityczne, większość zamieszkuje obszary międzyzwrotnikowe i podzwrotnikowe;

kilkaset gat.; z reguły pasożyty zewn. różnych zwierząt, gł. kręgowych, w tym człowieka; żywią się krwią; kleszcze twarde mają pancerz pokrywający u samców cały grzbiet, a u samic jego początkową część; dł. od 1 do kilku mm (po nassaniu kilkakrotnie większe); ryjkowaty narząd gębowy przystosowany do ssania krwi i płynów tkankowych, zbrojny w liczne ząbki pomocne w utrzymaniu się w skórze żywiciela; do pełnego rozwoju potrzebują 1–3 żywicieli: w stadium larwy, nimfy i jako postać dorosła, atakując zwierzęta na łąkach i w lasach (bez jedzenia mogą żyć do 2 lat); kosmopolit., gł. tropik. i subtropik.; w Polsce pospolity kleszcz pastwiskowy, Ixodes ricinus; niektóre gat. przenoszą choroby, np. kleszczowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu.