klasowo-lekcyjny system nauczania,
sposób organizacji kształcenia polegający na podziale uczniów na grupy o jednakowym stopniu zaawansowania w nauce (klasy), programu nauczania — na części przeznaczone do zrealizowania w określonym czasie (zwykle roku) przez każdą z klas, dnia pracy szkolnej — na samodzielne jednostki, zw. lekcjami;
klasowo-lekcyjny system nauczania
Encyklopedia PWN
idea klas zrodziła się w XV w. w szkołach braci wspólnego życia w Niderlandach (szkoła w Zwolle), podjął ją i rozwinął J. Sturm w swoim gimnazjum w Strasburgu (zał. 1536), a uzasadnił teoretycznie J.Á. Komenský w Wielkiej dydaktyce (1657); od pocz. XX w. podejmowano próby modyfikowania lub zastępowania klasowo-lekcyjnego systemu nauczania innymi systemami (np. nauczanie całościowe, system C. Freineta, daltoński plan laboratoryjny), jednak nadal stanowi on podstawową formę organizacji nauczania w większości szkół na świecie; obecnie stosuje się go zwykle w mniej sformalizowanej postaci, umożliwiającej większą indywidualizację procesu dydaktyczno-wychowawczego oraz wprowadzanie nowoczesnych, aktywizujących metod nauczania.
