klark

klark,

geol. wskaźnik geochem. określający ilościowy udział poszczególnych pierwiastków chem. w przeciętnym składzie materii różnych środowisk w przyrodzie;

mogą więc być k. skorupy ziemskiej, atmosfery, hydrosfery lub też k. odrębnych części geosfer, np. jezior, oceanów, skał (magmowych, osadowych i in.); ustala się również k. środowisk pozaziemskich, np. meteorytów, atmosfery Słońca i gwiazd. K. mogą być wyrażane w stosunkach wagowych, atomowych lub objętościowych, najczęściej w procentach; stanowią one podstawowy element charakterystyki geochem. różnych środowisk w przyrodzie. Nazwa „klark” wprowadzona na cześć F.W. Clarke’a.