kitel
 
Encyklopedia PWN
kitel
[niem.]:
1) płócienne, białe lub szare, luźne letnie okrycie wierzchnie używane w Polsce XVI–XX w. przy zajęciach gospodarskich i w podróży;
2) biały płaszcz, zw. też koszulą śmiertelną, zakładany przez Żydów w święta Jom Kipur i Pesach; ozdobiony kołnierzem wykonanym szychem srebrnym lub złotym, przewiązany pasem jedwabnym spiętym ozdobną klamrą metalową, zwykle z napisem okolicznościowym i symbol. przedstawieniami;
3) ochronny fartuch z długimi rękawami, zapinany z tyłu, noszony od poł. XIX w. przy pracy przez przedstawicieli wielu zawodów (lekarzy, pracowników laboratoriów, malarzy).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia