karabela
 
Encyklopedia PWN
karabela,
szabla typu wschodniego z otwartym jelcem i głowicą rękojeści w kształcie stylizowanej głowy orła;
w Polsce w XVII i XVIII w. bogato zdobiona karabela była używana do uroczystych strojów kontuszowych; rękojeści karabel były oprawne w srebro lub złoto i wysadzane szlachetnymi kamieniami; jako broń bojowa (bez ozdób) rozpowszechniona w okresie panowania Jana III Sobieskiego; była symbolem przynależności do stanu szlacheckiego, od XIX w., wraz z kontuszem, stała się elementem nar. stroju.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia