kara-e
 
Encyklopedia PWN
kara-e, zw. też kanga,
termin określający japońskie malarstwo w stylu chiń.;
jego znaczenie w ciągu wieków ulegało pewnym zmianom; w VIII w. odnosił się do importowanych malowideł artystów chiń. z czasów dyn. Tang; później objął też prace japońskich artystów przedstawiających chiń. krajobrazy lub tematy, a także barwny styl dworski epoki Heian oparty na chiń. wzorach; XIII–XIX w. dotyczył importowanych z Chin malowideł tuszem z czasów dyn. Tang i dyn. Yuan; w XV w., wraz ze wzrostem fascynacji chiń. kulturą, zaczęto rozróżniać style yamato-e, charakteryzujący się barwnymi malowidłami, i kara-e, dla którego typowe były malowidła wykonane tuszem i podejmowanie nowych tematów; ten ostatni styl zasymilował się w Japonii w XV i XVI w., a style oparte na chiń. zaczęto nazywać kanga; w okresie Edo powszechnie używano terminu „kara-e” na określenie barwnego chiń. stylu z epoki Tang, yamato-e dla wywodzącego się z klas. stylu epoki Heian, a termin „kanga” określał japońską wersję chiń. stylów epoki Song i Yuan.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia