kamionka,
wyroby ceramiczne z wypalonej gliny, zawierające 30–60% fazy szklistej, 15–30% fazy krystalicznej — mullit (3Al2O3· 2SiO2) oraz do 6% drobnych porów, mają resztki nieprzereagowanej krzemionki (SiO2) i niecałkowicie rozłożonej gliny;
kamionka
Encyklopedia PWN
wyroby te odznaczają się dużą twardością i ścisłością oraz niewielką nasiąkliwością (do 6%); dzielą się na: 1) kamionkowe materiały budowlane (rury kanalizacyjne, płytki okładzinowe, podłogowe, klinkier); 2) wyroby naczyniowe i gospodarcze (np. garnki, zlewy); 3) wyroby kwasoodporne; do produkcji kamionki używa się glin ogniotrwałych, ulegających spiekaniu w szerokim zakresie temperatur; zmieloną glinę miesza się z szamotem i zarabia wodą; z przygotowanej masy formuje się wyroby, które suszy się, a następnie wypala w piecach w temperaturze 1100–1280°C; niektóre wyroby przed wypaleniem szkliwi się szkliwem solnym lub ziemnym. Kamionkę znano na Dalekim Wschodzie III–V w. p.n.e.; w Europie artystyczne wyroby z kamionki produkowano od wczesnego średniowiecza we Francji (Beauvais) i w Niemczech (zwłaszcza w Nadrenii) — były to naczynia zdobione ornamentem rytym lub nalepianym; XVI–XVIII w. wyrabiano w Niemczech kamionki szare zdobione dekoracją reliefową (malowaną kobaltem). W Polsce kamionkę produkuje się m.in. w Bolesławcu i Suchedniowie.
