kamieniarstwo,
rzemiosło zajmujące się wydobywaniem ze złoża kamienia budowlanego, jego obróbką i przygotowaniem do zastosowania w budownictwie, także produkcją kamieni młyńskich i żaren.
kamieniarstwo
Encyklopedia PWN
Kamieniarstwo było wysoko rozwinięte już w początkach starożytności (Egipt), w Polsce powstało u schyłku X w. (początek budownictwa murowanego), w okresie romańskim stanowiło najważniejszą (oprócz ciesielstwa) specjalność budowlaną; znaczenie kamieniarstwa zmalało wraz z rozpowszechnianiem się od XIII w. cegły (budownictwo gotyckie), ponownie wzrosło XVI–XVIII w. (zastosowanie kamienia w budownictwie renesansowym i barokowym); powstawały kamieniołomy, systematycznie zaopatrujące kraj w poszukiwane odmiany kamienia (m.in.: Chęciny, Dębnik koło Czernej, Pińczów, Szydłowiec), oraz przedsiębiorstwa zajmujące się na dużą skalę ich eksploatacją i przygotowaniem detali architektoniczno-rzeźbiarskich (np.: zakłady pińczowskie Santi Gucciego, warsztat H. Canavesiego, spółka B. de Gianotis i J. Cini); kamieniarze zazwyczaj należeli do cechów wspólnych z murarzami, cudzoziemcy działali na ogół poza cechami. W XIX w. nastąpił upadek znaczenia kamieniarstwa (rozpowszechnienie się nowych materiałów budowlanych) i ograniczenie jego roli głównie do eksploatacji kamieniołomów, przygotowania prostych elementów kamiennych i wykonywania nagrobków.
