junkrzy
[niem.]:
junkrzy
Encyklopedia PWN
1) w średniowiecznych Niemczech młodsi synowie rodzin panujących, później też rodów szlacheckich i patrycjuszowskich;
2) wielcy właściciele ziemscy w Prusach, Meklemburgii i Holsztynie (określenie używane od 1. połowy XIX w.); na przełomie XVIII i XIX w. przekształcali swe latyfundia w gospodarstwa typu kapitalistycznego, masowo rugując chłopów; rzecznicy konserwatyzmu (szczególne przywiązanie do dynastii Hohenzollernów), stanowili trzon kadry oficerskiej; po II wojnie światowej jako warstwa przestali istnieć;
3) w armii rosyjskiej XVIII–połowa XIX w. podoficerowie pochodzenia szlacheckiego; uczniowie szkół oficerskich.
