jatagan
 
Encyklopedia PWN
jatagan
[tur.],
broń sieczna z lekko wygiętą jednosieczną głownią i rękojeścią bez jelca
rodzaj noża; pochodzenia wschodniego, używany od XVI–XVII w. w Turcji, na Bałkanach i Bliskim Wschodzie; w Polsce szerzej używany począwszy od wyprawy wiedeńskiej Jana III Sobieskiego (1683).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia