jamistość rdzenia
 
Encyklopedia PWN
jamistość rdzenia,
med. choroba przewlekła, której przyczyną są prawdopodobnie zaburzenia rozwojowe;
polega na tworzeniu się jamistych przestrzeni w obrębie rdzenia kręgowego, przechodzących niekiedy na rdzeń przedłużony i most mózgu; w przestrzeniach tych rozrasta się tkanka glejowa, niszcząca drogi nerwowe, co powoduje upośledzenie lub zniesienie czucia bólu i temperatury, a następnie porażenie i zanik mięśni szkieletowych oraz zaburzenia w odżywianiu kości i skóry; schorzenie rzadkie, częstsze u mężczyzn, ujawnia się w 20–25 roku życia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia