jąkanie
 
Encyklopedia PWN
jąkanie,
zaburzenie mowy;
polega na jej przerywaniu pośrodku wymawianych sylab lub słów, powtarzaniu zgłosek i tzw. zacinaniu się; jest następstwem upośledzenia koordynacji mięśni oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych wskutek uszkodzenia ośr. mowy w mózgu (rzadko) lub (częściej) zmian czynnościowych w ośrodkowym układzie nerwowym; jąkanie czynnościowe ma charakter nerwicy pogarsza się w warunkach stresowych, podczas rozmowy z obcymi ludźmi, po wyczerpujących chorobach; leczenie polega gł. na rehabilitacji foniatrycznej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia