iura in re aliena
 
Encyklopedia PWN
iura in re aliena
[łac., ‘prawa na rzeczy cudzej’],
w prawie rzym. termin oznaczający częściowe ograniczenie uprawnień właściciela na rzecz innych osób;
obowiązywała zamknięta lista ograniczonych praw rzeczowych; do i. in r.a. należały: służebności gruntowe i osobiste (serwitut), zastaw, wieczysta dzierżawa (emfiteuza), prawo zabudowy na cudzym gruncie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia