internowanie
adm. środek przymusu polegający na umieszczeniu w wyznaczonym miejscu pobytu, połączony z zakazem opuszczania tego miejsca (kraju, miejscowości, obozu);
[łac.],
internowanie
Encyklopedia PWN
1) stosowane w czasie wojny przez państwa wojujące wobec jeńców wojennych i niekiedy wobec cywilnych obywateli przeciwnika, a przez państwa neutralne — wobec oddziałów i osób wojsk. państw wojujących, które znalazły się na ich terytorium; internowanie osób cywilnych może być zarządzone tylko wówczas, gdy wymaga tego bezpieczeństwo państwa; 2) przewidywane w przepisach dotyczących stanu wojennego lub stanu wyjątkowego wobec obywateli własnego państwa; w tym przypadku internowanie stosuje się wyłącznie wobec osób, które ze względu na dotychczasowe zachowanie się budzą uzasadnione podejrzenie, że pozostając na wolności nie będą przestrzegać porządku prawnego, albo będą prowadzić działalność zagrażającą bezpieczeństwu lub obronności państwa.
