internalizacja

internalizacja

[łac. internus ‘wewnętrzny’],

psychol. uwewnętrznienie, przyjęcie za własne akceptowanych w danej społeczności norm, wartości, poglądów, pierwotnie narzucanych jednostce z zewnątrz (przez rodziców, wychowawców, grupę społ., z którą jednostka się identyfikuje);

w wyniku internalizacji normy heteronomiczne przekształcają się w normy autonomiczne — ich przestrzeganie nie wymaga kontroli z zewnątrz; jeden z gł. mechanizmów socjalizacji i społ. rozwoju człowieka.