inicjator polimeryzacji

inicjator polimeryzacji,

związek chem. zapoczątkowujący reakcję polimeryzacji, powodujący wytwarzanie ośrodków wzrostu makrocząsteczek;

rodzaj użytego inicjatora polimeryzacji decyduje o mechanizmie polimeryzacji; szybkość polimeryzacji oraz niektóre właściwości produktu zależą nie tylko od rodzaju, ale i stężenia inicjatora; inicjatory polimeryzacji jonowej niekiedy nazywa się katalizatorami; oprócz nich często stosuje się kokatalizatory (związki wspomagające działanie katalizatora); inicjatory polimeryzacji dzieli się na inicjatory polimeryzacji rodnikowej (wodorotlenki i nadtlenki, np. nadtlenek dibenzoilowy, związki diazowe, np. nitryl kwasu azoizomasłowego), inicjatory polimeryzacji kationowej (np. kwasy bezprotonowe — BF₃, AlCl₃, SbCl₅, z odpowiednimi kokatalizatorami, jak woda, eter dietylowy), inicjatory polimeryzacji anionowej (litowce — lit, sód, potas — w ciekłym amoniaku, związki metaloorg., np. butylolit) oraz inicjatory polimeryzacji koordynacyjnej, do których należą np. katalizatory Zieglera i Natty.